واقعيت سرطاني دولت كودتا، به «جراحي ملي» نياز دارد!

آمريكا اعلام كرد؛ دولت جديد ايران را به عنوان يك «واقعيت» مي پذيرد و عبارت «دولت منتخب» را بعد از دو روز، به عبارت «دولت پيروز اعلام شده!» اصلاح نمود. خانم هيلاري كلينتون سخنان قبلي «رابرت گيبس» سخنگوي كاخ سفيد را تصحيح كرد و گفت: آمريكا، دولت تازه ايران را براي ادامه مذاكرات اتمي به عنوان يك «واقعيت!» مي پذيرد! اين اصلاح موضع رسمي دولت آمريكا در فاصله چند روز، بدليل موج عظيم اعتراضات مردم ايران و جهان به «منتخب خواندن دولت كودتايي» توسط سخنگوي كاخ سفيد صورت گرفت و چنين اصلاح موضعي تقريبا" بي سابقه بود. اين امر، نمايشي بود از تأثير قدرت مدني مردم و تمام ايرانيان و ساير آزاديخواهان جهان،كه براي اثبات حقانيت ملت ايران، به اظهارات آقاي گيبس واكنش نشان دادند. ديشب جمعه، در برنامه تلويزيوني «تفسيرخبر» صداي آمريكا، درباره «وزن و قدرت» مردم در اين ماجرا گفتم و توضيح دادم عبارت «به عنوان يك واقعيت!» چه بار مفهومي و چه معناي ديپلماتيك خاصي دارد؟ و باورم را تبيين كردم كه خانم كلينتون اين عبارت را «هوشمندانه» به كار برد.تفسير من اين بود كه وقتي فردي «سرطان» مي گيرد، بعد از مدتي بهت و شوك و ناراحتي،بالاخره ناچار مي شود سرطان را به عنوان يك «واقعيت» بپذيرد! اما اين قبول واقعيت، لزوما" به معناي «تأييد» آن نيست. فرد بيمار «واقعيت» سرطان خود را مي پذيرد و تصميم مي گيرد با روشهاي درماني و جراحي، با اين بيماري كشندن و مهلك مقابله كند و يا افسرده حال بماند و منفعلانه در انتظار مرگ بنشيند! دولت آمريكا ناگزير است ضمن اح براي حل بزرگترين چالش جهاني، يعني پرونده اتمي ايران، راه مذاكره و گفتگو با ايران را باز بگذارد و به ناچار دولت احمدي نژاد را به عنوان يك واقعيت قبول كرده و باور دارد اين دولت، دولت منتخب ايرانيان نيست. ما ايرانيان اما صرفنظر از موضع كشورهاي دنيا، بايد خودمان براي درمان اين «سرطان بدخيم!» چاره اي بينديشيم. دولت كودتا بعد از تنفيذ و تحليف رسمي، سرنوشت لرزان خود را با سرنوشت تمامي نظام گره زده و حالا سرطان به تمام پيكره نظام گسترش پيدا كرده است! بنابراين تازه «فصل شروع» مقابله همه جانبه ملت با اين واقعيت فرارسيده و ايرانيان مانند يك «پيكره واحد»، به جراحي و درمان اين غده سرطاني و بيرون انداختنش مشغول خواهند شد. به عقيده من درمان اين سرطان بدخيم، نياز به همت و يكپارچگي همه ما ايرانيان دارد. نبايد خسته و دلسرد نشويم و فريب جنگهاي رواني و اختلاف افكني ها را نخوريم و يادمان باشد اگر سرطان درمان نشود،به سرعت رشد مي كند و فربه تر مي شود و تمام پيكره ملت را فرا مي گيرد و بالاخره بيمار را مي كشد. به جاي تحمل سالها ظلم و درد و رنج ناشي از اين سرطان و مردن بعد از آن،بايد يكبار براي هميشه «درد جراحي» را تحمل كنيم و غده سرطاني ديكتاتوري و استبداد و ظلم را بيرون بيندازيم و در فرداي بهار آزادي،روح رنجور و زخم ديده ايران عزيزمان را از نو بسازيم و با همديگر بخوانيم: «دوباره مي سازمت وطن / اگر چه با خشت جان خويش!»