|
نشست كارشناسان، دستآوردي به جز تصويب پيشن نويس مورد نظر ايران نداشت! |
مقامات تهران با چراغ خاموش، يك شطرنج بسيار زيركانه را به
پيش مي برند. شطرنجي كه اگر تا پايان عملي شود، ايران مي تواند بسياري از خواسته
هاي خود را از بلندگوي «قطعنامه جنبش عدم تعهد» به جهان تحميل نمايد. جمهوري
اسلامي در حال «هاي جك» قطعنامه پاياني اجلاس است و براي اين دستبرد بزرگ، زيركانه
برنامه ريزي كرده است.
اجلاس سران عدم تعهد در سه سطح برگزار مي شود. در سطح كارشناسان، سطح وزيران خارجه و سپس در سطح سران و رؤساي
كشورهاي عضو. تمام عصاره اجلاس قطعنامه پاياني آن است كه در انتها به تصويب
سران كشورها خواهد رسيد. اما پيش نويس اين قطعنامه نهايي، ابتدا بايد در اجلاس
كارشناسان تهيه، بررسي و تدوين شود. ايران اولين روز نشست كارشناسان را با عجله
برگزار كرد و روز دوّم را هم تعطيل كرد تا كارشناسان را به تفريح و تهران گردي
ببرد! در حقيقت نظام با سرگرم كردن كارشناسان و ترتيب دادن تفريحات خاص سوء
استفاده كرد و قطعنامه مورد نظرش را به امضاي آنها [به خصوص كارشناسان كشورهاي
ضعيف و فقير كه فهرست شان در ذيل اين نوشته مي آيد] رساند تا بلافاصله پيش نويس را
به اجلاس بالادستي يعني اجلاس وزيران امور خارجه ببرد كه فرصت مطالعه بندهاي
طولاني قطعنامه را ندارند و به امضاي كارشناسان خود غالبا" اعتماد مي كنند.
به عبارتي ايران با زيركي «اجلاس كارشناسان» را در روز دوم
تعطيل كرد و آنها را كه با كمي ميزباني خوب(!) مي توانند قيد كار را بزنند به
"تهران گردي" برد و متن پيش نويس و قطعنامه باب ميل خود را به امضاي
آنها رساند و بلافاصله به اجلاس بالادستي يعني "اجلاس وزيران خارجه"
برد. اين قطعنامه طولاني 688 بند دارد و غالبا" مطالعه همه آنها حتي براي
وزيران خارجه هم ممكن نيست؛ چه رسد به سران!
از صبح روز سه شنبه اجلاس در سطح بالاتر خود، يعني در بين
وزيران خارجه عدم تعهد برگزار شده است. از ميان حدود 120 كشور عضو، به گفته
روزنامه جوان وابسته به سپاه تنها اسم حدود 30 كشور وزيران خارجه منتشر شده
كه وزير خارجه خود را به تهران فرستاده اند كه عموما" كشورهايي غيرمؤثر و
كوچك و فقير هستند. طبق پروتكل اجلاسيه اگر پيش نويس قطعنامه؛ توسط وزيران خارجه
هم تصويب شود، به منزله «مصوبه اجلاس» خواهد بود و عملا" امضاي سفيد سران را
هم گرفته است!
اگرچه مسئولان اجلاس گفته اند 85 وزير خارجه عدم تعهد به
تهران آمده اند، اما چنانچه قبلا" هم اشاره شد به گفته روزنامه جوان وابسته
به سپاه فقط 30 وزير خارجه به اجلاس آمده اند! بدين ترتيب قطعنامه مورد نظر ايران
احتمالا" بدون مانع از اجلاس وزيران خارجه هم عبور مي كند و به صحن اصلي
"اجلاس سران" مي رسد. سهل است كه سران و رؤساي جمهوري كشورها هم بندهاي
مطول قطعنامه ها را نمي خوانند و با اطمينان از نظرات كارشناسان خود در «اجلاس
كارشناسان» آن را تأييد مي كنند. پس تا اينجا امكان تصويب پيش نويس قطعنامه اي كه
ايران نقش اصلي در تهيه آن داشته، خيلي بالاست. فارغ از اينكه چه تعداد عضو در
اجلاس تهران شركت داشته اند، مصوبه نهايي مصوبه كل جنبش عدم تعهد تلقي مي
شود. يكي از علتهاي اصرار مسئولان نظام در پرشمار خواندن اين اجلاس، «مشروعيت
بخشي» به قطعنامه اي است كه جمهوري اسلامي تهيه كرده و قصد دارد در خلوتي اجلاس به
تصويب سران برساند اما چنين وانمود كند كه در اجلاسي با حضور اكثريت اعضاء عدم
تعهد تصويب شده است.
اگر جمهوري اسلامي به چنين هدفي نائل شود و قطعنامه را در
روز جمعه به تصويب سران كشورها هم برساند، در حقيقت خواسته ها و تمايلات خود را در
قالب قطعنامه پاياني اجلاس عدم تعهد كه با دهها عضو در تهران برگزار شده، به
جهانيان تحميل خواهد كرد. خواسته هايي كه ممكن است در تعارض با صلح، حقوق بشر و حق
حيات كشورها باشد.
مهم نيست كه مصوبه جنش عدم تعهد، اجرايي هست يا خير؟ مهم
اين است كه در غيبت سران مؤثر اين جنبش، ايران در حال پيشبرد مخفيانه قطعنامه باب
ميل خود با چراغ خاموش است. همان كاري كه در غيبت مردم ناراضي كرده و با ظاهر انتخابات،
صندوقهاي رأي را به ابزاري براي تأييد مشروعيت خود تبديل مي كند. جمهوري اسلامي
آموخته كه با ابزارهاي انتخابات، اجلاس ها و مذاكرات بين المللي و هسته اي، به
اهدافي كه خود مي خواهد نائل شود.
پي نوشت: پيش نويس 688 بندي مورد نظر جمهوري اسلامي، توسط كارشناسان(!)
اين كشورها تأييد و تصويب شده است. نگاهي به اسامي اين كشورها بيندازيد: آذربایجان٬ تایلند، آفریقای
جنوبی، سریلانکا، افغانستان، چاد، میانمار، پرو، لسوتو٬ اندونزی، مالزی، ویتنام،
عمان٬ اوگاندا٬ بحرین٬ برونئی، لیبی٬ بورکینافاسو، زیمباوه، کامبوج، نامیبیا،
موریس، امارات، لائوس، تاجیکستان، ترکمنستان، سوریه، لبنان، اردن، مالدیو، سودان،
مصر٬ سنگاپور٬ کنیا و مغولستان!