پسورد پيروزي جنبش سبز: «وحدت» است!

در روزهاي اول كودتا،برادرم سيف الله به بستر بيماري افتاد و من و خانواده ام، راهي كوچي اجباري شديم تا داغ خفه كردن همه صداهاي منتقد را به دل كودتاچيان بگذاريم. دورادور خبر برادر را داشتم. مطمئن بودم عيادت يا هرجور تماس با او يا خواهرانم، براي آنها دردسر درست مي كند. اما با بيقراري آن ايام كنار آمدم تا وقتي كه بالاخره خبر رفتنش،مثل يك پتك سنگين،بر آئينه دلم فرود آمد و نفسم را گرفت. وقتي نوشتم بنا دارم به مراسم تشييع برادرم بروم، موج سبزي از همدلي و هشدار و دلسوزي از سوي صدها تن از مخاطبان نازنينم مرا در بر گرفت. گفتند و اصرار كردند به مراسم نروم زيرا دستگير مي شوم. عده اي از خوانندگان با بزرگواري نوشتند:«ما به جاي تو ميرويم! تو نيا!» خبرش رسيد و دهها نفر رفتند و جايم را در آخرين مشايعت برادرم پر كردند. از آن روز «باور» كرده ام دهها و صدها برادر و خواهر تازه به دست آورده ام. قبل از آن، حاضر شده بودم با قبول خطرات اين آوارگي،براي آزادي ملت و كشورم،جانم را عاشقانه «قمار» كنم. اما حالا چند روزي است كه عميقا"«باور دارم» اين قمار عاشقانه،هر نتيجه اي (حتي اگر دستگيري و مرگ) بدنبال داشته باشد، براي رهايي چنين ملت نازنيني مي ارزد. مردمي كه چنين همدل و پرعاطفه اند و حالا برادران و خواهران حقيقي همديگر شده ايم. چنين است كه روزهاي آوارگي را با روحيه اي صدچندان سپري مي كنيم و اين روحيه عالي، ناشي از لطف و همدلي و نفس گرم شماست. وگرنه اين گريز و اختفاء يك «ريسك مطلق» است و در هر لحظه اش،احتمال دستگيري و بدترين عقوبتها را حس كرده و مي كنم. فقط ازاين واقعيت خوشحالم كه اين گريز و اختفاي ٥٥ روزه، حالا به «سند انكار قدرت» كودتاچيان و به ابزاري براي تحقير هارت و پورت دستگاههاي امنيتي و اطلاعات موازي كودتاچيان تبديل شده است. در اين شرايط «شهرت» و معروفيت، هيچ سودي براي «زندگي مخفي و مستعار» ما ندارد. بلكه برعكس در اين روزها از شناخته شدن و شهرت بشدت پرهيز داريم و حتي از ارتباط معمولي ايميلي با خوانندگان و پاسخ به لطفشان،بدليل احتمال شناسايي و رديابي و براي جلوگيري از به خطر افتادن جان خود و خوانندگانم خودداري ميكنم. اين قمار عاشقانه به دليلي است كه بارها گفته و نوشته ام: «ترجيح آوارگي و زندگي مخفي و خانه بدوشي» و دوري از فاميل و حتي محروميت از تشييع برادرم براي رسيدن به يك هدف بزرگتر: اثرگذاري،نوشتن براي «روحيه بخشي» به جوانترها و بخصوص «تحقير قدرت امنيتي نطام» كه از دستگيريم «عاجز» شده اند! بعد از اشغال منزلمان از 50 روز قبل و رديابي ها و خدعه هاي امنيتي و حتي حضور پرتعداد نيروهاي اطلاعاتي در مراسم تشييع برادرم، بدانيد «هر لحظه گفتن و نوشتنم» در اين سرزمين، مدركي است براي تحقير و انكار قدرت امنيتي نظام! در اين قمار خطرناك، براي من چيزي جز احتمال محتوم دستگيري و مرگ ميسر نيست. من هر لحظه ي اين روزها را به چشم «آخرين فرصت» مي نگرم،هر لحظه اين روزها براي من،«آخرين فرصت» براي نوشتن و گفتن و زيستن و عشق ورزيدن به فرزندانم و آخرين فرصتم براي تلاش براي حق طلبي و آزاديخواهيست. نان و نام و شهرت براي كسي كه صليبش را بر دوش گرفته و با خود حمل مي كند، چه سودي دارد؟ اگر براي لحظه اي تصور كنيم كه مأموران امنيتي نظام، چه برخوردهايي با ما خواهند كرد،به اين نتيجه ميرسيم كه هيچ شهرت و نام و هيچ نان و ثروتي، ارزش چنان عقوبتهاي تلخي را ندارند. فقط آزادي و عزت است كه ارزش سختيهاي بدتر از اينها را هم دارد. من قلبا"به پيروزي جنبش سبز اميدوارم، ولي عملا" مرگ و شهادت را براي خود «پيش خريد!» كرده ام و خود را «پيشمرگ» اين جنبش فرض كرده ام. البته مطمئن باشيد من حفظ جان را واجب و وظيفه خود ميدانم و تلاش ندارم بدون تحميل يك هزينه سنگين بر اين نظام، فعلا"شهيد بشوم! ولي «انتظار خوشبينانه اي» هم از عاقبت اين اختفاء و خانه بدوشيها ندارم.هر لحظه اين روزها و شبهايم، آبستن خطرهاي فراواني بوده اند. اگر در فرداي آزادي وطن،چيزي بيشتر از زندان و شكنجه و مرگ نصيبم شود، آن را هم فداي يكدلي با شما ياران همدل مي كنم. ساليان دراز مأموران امنيتي نظام با ترفندهاي موذيانه اي بين مخالفان و منتقدان، بذر كينه و اختلاف مي انداختند و بارها موفق شده بودند يك شخص يا گروه مخالف را با نيروي يك شخص يا گروه مخالف ديگر، سركوب و بدنام و خنثي كنند! روشهاي شيطاني آنها همواره نتيجه داده بود و براي همين تلاشهاي اصلاح طلبانه يا مخالفتهاي مردمي ناكام و بي اثر مي ماند. حالا جنبش اعتراضي و پويش سبز مردم،توانسته اين ترفندهاي شوم را يك به يك شناسائي و خنثي كند. حالا ما «وحدت» را به عنوان «باطل السحر» عمليات رواني و اختلاف افكني مأموران نقاب پوش نظام، به كار بسته ايم و ما «ما» شده ايم. نظام از پخش اعترافات يا «خبر سازيهاي منافقانه» صداوسيما و سايتهاي حكومتي، براي ايجاد اختلاف ميان چهره هاي مشهور و دلسرد كردن ميليونها مردم معترض،هيچ طرفي نمي بندد. ديگر شيطنتها و تلاشهاي خبيثانه در سايتها و وبلاگها و بدگوئي و اختلاف اندازي تحت عنوان «نظر مردم!» براي مردم هوشيار بي اثر شده و نظام اين ترفندها را از دست داده و از قدرت روحيه بخش وحدت مردم به وحشت افتاده اند. از طرف ديگر مردم همه نظرات ما را رصد مي كنند و از كنار برخي اشتباهات يا بي سليقگي هاي رسانه هاي آزاد چشم پوشي مي كنند، و در ميان صداها، بدنبال صداهاي حقگو و دل آشنا و قابل باور مي گردند و جنبش را دلگرمتر ادامه مي دهند. اين روزها به يكدلي و دوري از هر اختلافي محتاجيم وگرنه فرصت سوزي مسئولان برخي رسانه ها و انفعال يا مواضع برخي سياسيون در روزهاي حساس اوليه جنبش، جاي سئوال جدي دارد. اميدوارم رسانه هاي آزاد هم رمز يكدلي ملت را دريابند و برجسته سازي عنصر وحدت مردم را در صدر كار و روشهاي رسانه اي خود قرار دهند و از كوفتن بر طبل جدايي بپرهيزند. دوستداران آزادي ايران،قيد انحصار را از رسانه هاي آزاد بردارند تا صداي بچه هاي جنبش سبز را به دنيا برسانند. تا مردم در تحليلهاي گاه نخ نما و دور از واقعيت برخي كارشناسان، دچار گيجي و انحراف نشوند. بحثهاي انحرافي «حذف ميرحسين!» يا «نقد خاتمي!» يا «تقسيم غنائم!» يا «جنگ پرچمها!» يا «بحث زودهنگام جمهوري ايراني!» از زبان برخي كارشناسان كه بدور از واقعيتهاي امروزي هستند، شايد آثار جبران ناپذيري بر اين فرصت تاريخي ملت ايران جهت نيل به آزادي بگذارد.اين اشتباه قابل بخشش نيست! اسم رمز را دائم با خودمان تكرار كنيم كه لحظه اي فراموشي، شكست همه ما را بدنبال خواهد داشت. اسم رمز پيروزي ما «وحدت» است. همين!