عاطفه، نماد ملتي ستمديده يا متوهم؟!

عاطفه دختر جوان جواد امام، هفته ها بعد از دستگيري پدرش، به شكل وحشيانه اي ربوده شد و ٢٤ ساعت بعد از حبس و بازجويي در يك اتاقك، در بياباني رها شد و به خانه برگشت! دوهفته قبل مادر عاطفه مجبور شد براي رهايي شوهرش، همه ماجراي ربوده شدن و حبس دخترشان را انكار كند و عاطفه را دختري روان پريش و متوهم و خيالباف معرفي كند كه ربوده و حبس نشده است! جواد امام (پدر عاطفه) يكي دو روز بعد از اين اعتراف به روان پريشي دخترشان از زندان آزاد شد و به خانه برگشت. نمي دانم عاطفه جوان چطور با اين ماجرا كنار آمده؟(و اصلا" آيا كنار آمده؟) اما اينك پدرش نزد خانواده است! به گمانم عاطفه هم وجهي از تصوير سمبليك ملت ماست. ملتي ستمديده و رنج كشيده كه عزيزانش را مي كشند و به بند مي كشند و گروگان مي گيرند و هرگاه دادخواهي مي كند، او را مي زنند و چادر از سر مي كشند و مي ربايند و حبس مي كنند و عاقبت در بياباني رهايش مي كنند تا به وقتش بتوانند او را متوهم و پريشان گوي و مجنون معرفي كنند. عاطفه وجهي از همان ملتي است كه نداآقاسلطان هم نماد قرباني بهت زده و معصوم آن شده است. دختركي كه هنگام خون بالاآوردن و جان دادن، باور نداشت پاسخ سئوال ساده «رأي من كجاست؟» گلوله اي بر سينه اش باشد! عاطفه نماد ملتي است كه اگر مثل نداها و سهرابها قرباني نشوند يا مثل زندانيان كهريزك مورد شكنجه و تجاوز قرار نگيرند، مانند عاطفه به روانپريشي و هذيان بافي متهم مي شوند و به هر حال از حق خواهي آنان جلوگيري مي شود. سرنوشت غريبي دارند مردم اين سرزمين! و عجيب تر آنكه اين مردم هنوز تشنه آزادي اند و هيچ ترفندي ميل ذاتي رسيدن به آزادي را در اين ملت از بين نخواهد برد.حتي اگر سينه اش را با گلوله بشكافند يا پريشان گويش بنامند.يا حق!