رو‌راست باشیم و تعارف را کنار بگذاریم. سخت است اما ضروری است که از امروز و از خودمان شروع کنیم. از خانواده و بستگان و عزیزانمان شروع کنیم: «برابر دانستن حقوق زن با مرد» را. رفع تبعیض بین انسانها را به صرف اینکه جنسیت آنها چیست، از خود آغاز کنیم. سخت است اما لازم تا «آزادی و حق انتخاب» را برای همه انسانها چه مرد و چه زن باشند، حق مسلم و یکسان و «مقدس» همه بدانیم.
آزادی واقعی چیست؟ آزادی آن است که دیگری را آنقدر صاحب «حق انتخاب» بدانی، که حتی روزی بتواند خود تو را هم نخواهد! و آنقدر مطمئن و راحت باشد که بتواند این انتخابش را با نرمی بیان کند و با طیب‌خاطر هم برود( که نمی‌رود). این آزادی؛ حق متعادل و بدیهی هر دو جنس آدمی است. هم حق مرد و هم حق زن. و استثناء‌بردار هم نیست.
«تبعیض» را هیچکس دوست ندارد. پس اگر آن را در مورد خودت نمی‌پسندی، هرگز بین فرزندان پسر و دخترت هم تبعیض قائل نشو. فرقی ندارد؛ پدر باشیم یا مادر. تبعیض را باید از چشمه‌ی خانواده خودمان بخشکانیم تا فرداها همگی به برابری و عدالت نزدیک‌تر شویم. «حق انتخاب» را در خانواده خود و برای همه اعضای خانواده یکسان و گرامی بداریم، حتی اگر انتخاب بقیه خوشایند ما نباشد. ما پدران و مادران این نسل، می‌توانیم و باید که «سرآغاز تغییری تاریخی» در این نابرابری و تبعیض‌ها باشیم. و این شعار نیست؛ شدنی و ممکن است.
می‌دانم که این کارها به ویژه برای مردان بسیار سخت و دشوارند. خوب می‌دانم که خیلی درد دارند. بخصوص برای یک مرد/پدر سخت است که آنقدر حقوق و آزادی زن/دخترش را «مقدس» بداند که گاهی لازم باشد از خودش هم چشم‌پوشی کند. می‌تواند و باید برای عشق مبارزه کند، اما در فضایی برابر. و با زبان عشق، نه زبان دیگری. فی‌المثل سخت است پدر باشی و آنقدر آزادی انتخاب به دخترت بدهی که روزی بتواند تو را هم نخواهد و استقلال بخواهد. من این سختی‌ها را خوب می‌شناسم. تردید نکنید که این راه و وظیفه ماست. و البته نتیجه آن بسیار شیرین خواهد بود.
اینگونه اگر باشیم، اصلاً لازم نیست یک روز «خاص» را برای زن یا مادر جشن بگیریم. بلکه تمام سال متعلق به «آدمیت» خواهد بود؛ خواه زن و یا مرد. و تمام روزهای سال «خاص» خواهند بود و فرصت ابراز مهر به نزدیکان خود را داریم. و مگر عشق و مهر را جز با بیان و تکرار و انتشار می‌توان زنده نگاه‌داشت؟
جلو بیفتیم از روزگاری که خودمان در سیاه‌شدن آن نقش داریم «اگر کاری نکنیم». رنگی بزنیم به زندگی، اگر خود در نسل خاکستری تبعیض‌ها و سرکوب‌ها زیسته‌ایم. این مسئولیت بر دوش ماست. یک روز را برای «تذکر» درباره حقوق زنان جهان، به عنوان روز جهانی زن (هشتم مارس) قرار داده‌اند تا توجه همه دنیا به اصل برابری حقوق زن و مرد جلب شود. وگرنه در اصل تمام روزهای سال روز زن و روز مرد است. و به عبارت بهتر؛ تمام روزهای سال را باید روز انسان و آدمیت او بدانیم.
شاید اگر اینگونه نگاه و اینگونه زندگی کنیم، و شاید اگر تغییر را از خودمان آغاز کنیم، این دنیا جای زیباتری برای زندگی شود. همیشه انجام مسئولیت‌های حساس، سخت است اما سختی این یکی در نهایت «تلخ» نخواهد بود.
از روی «ادب و باور»؛ روز هشتم مارس را به همه زنان ارجمند و دختران نازنین سرزمینم ایران و جهان تبریک می‌گویم. و بقیه روزهای سال را هم چنین می‌طلبم: «برابر و آزاد برای زنان و مردان» برای زیستن بهتر در امروز و ساختن بهتر فرداها.
بابک‌داد
۸ مارس ۲۰۱۶،
۱۸ اسفندماه ۱۳۹۴
پاریس
فیس‌بوک
کانال تلگرام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر