چشمان نيمه باز «هاله» و «ندا» با ما چه مي گويند؟

بار اول چشمان نيمه باز «ندا» در خرداد 88 در من «زلزله» برپا كرد. زلزله اي كه از بيخ و بن، وجودم را لرزاند و از ويرانه هايم، يك آدم متفاوت ساخت كه «قمار» كرد و لابد ماجرايش را مي دانيد. اما اين بار، چند روزي هست كه با ديدن چشمان نيمه باز «هاله سحابي» و شهادت مظلومانه اش زير تابوت پدر، يك زلزله بزرگتر در من رخ داده. زلزله اي كه بيمارم كرده است. اين بار نمي دانم از اين تكانهاي شديدي كه قلب و روحم را تكانده، چيزي از من باقي خواهد ماند يا نه؟ چون پس لرزه هايش هنوز هم ادامه دارند.
سال 88 بعد از شهادت «ندا» اين سئوال را هزاربار از خود پرسيدم كه چشمهاي او با ما چه مي گويند؟ تا بالاخره از آن چشمهاي نيمه باز، براي خودم «مسئوليتي» ساختم كه با تمام سختي هايش، هرگز تا تمامش نكنم، از پاي نمي نشينم و هنوز ننشسته ام.
اين سئوال امروز دوباره در ذهن من و با من است؛ در اين نگاهها چه معنايي نهفته است؟ هنوز هم هربار كه اين چشمان نيمه باز را مي بينم، به هزار چيز فكر مي كنم: معصوميت، مظلوميت، حيرت، سرزنش، نگراني، آرامش، انتظار... هنوز در اين انديشه ام كه اين چشمان نيمه باز با ما چه مي گويند؟ و از ما چه مي خواهند؟ آيا اين چشمها، از ما مسئوليتي ديگر مي خواهند؟ آيا وقت تصميمات بزرگ را به ما يادآوري مي كنند؟

پي نوشت اول: شايد اين چشمان نيمه باز، به من و شما مي گويند: ( مرا ببين و شاهد باش كه بيگناه و مظلومانه كشته شدم. اما با اينكه ديگر در ميان شما نيستم، هنوز تو را مي بينم. كارهايت را، تلاشهايت را، مسئوليت پذيري هايت را، بيكاره گي و بي مسئوليتي ات را. تو ميتواني بگويي به من چه؟ و بروي! اما يادت باشد مرا و بسياري همچون مرا بيگناه كشتند و شايد روزي نوبت بيگناهان و عزيزان تو و حتي خود تو برسد. با اين چشمهاي نيمه باز من هر روز تو را با عشق و انتظار خواهم ديد و من هم «شاهد» تو خواهم بود. مي بينمت تا بدانم تو چه تلاشي براي رستن از اين ستم و ظلم آشكار مي كني؟ انتظارهاي بزرگي از تو ندارم. كافيست قدمي برداري. با هر چه در توانت هست؛ اما پيگير و خالصانه و مستمر. كار دوران را چه ديدي؟ شايد روزي چشممان در چشم همديگر بيفتد. برايت دعا مي كنم آن روز، چشمت را با شرم به زمين ندوزي. پس حالا كه زنده اي، براي رسيدن به «حق» قدمي بردار. من با همين چشمان نيمه باز، تو را مي بينم. تو شاهد بيگناهي و قتل مظلومانه من باش. من هم شاهد تلاش تو در راه حق و آزادي و رفاه و عدالت و داشتن سرزميني بهتر از اينجا، اينجايي كه مرا ناجوانمردانه كشتند، خواهم بود.) شايد چشمها اين را مي گويند و چيزهاي ديگر را...

فيس بوك: اين بحث را  در فيس بوك عمومي ام دنبال مي كنيم. اگر مي خواهيد در بحثها مشاركت كنيد و نظر بدهيد، به اين صفحه بياييد و روي كلمه «پسنديدم يا LIKE » در بلاي صفحه فيس بوك كليك كنيد تا عضو شويد.