امشب جمعه 22 بهمن گفتگوي عمومي دارم با هموطنان و دوستان سبز و جوانم در ايران و نقاط ديگر بر روي پالتاك. مشخصات اين خبر را عينا" از روي اعلميه ميزبانان اين روم برايتان مي گذارم. اميدوارم گويا باشد.
گفتگو و تبادل نظر با بابک داد پیرامون فراخوان 25 بهمن
***
اكنون ببينيد بخشي از كبودي و زخم بدن نازنين شيخ شجاع «مهدي كروبي» را از باتوم و تهاجم اوباشان فدايي خامنه اي در 22 بهمن پارسال كه او در تظاهرات مورد حمله قرار گرفت و بخوانيد بخشي از نوشته هاي حسين كروبي فرزند او را درباره آن روز:
حسين كروبي در فيس بوك خود مي نويسد:
«به ياد 22 بهمن 88 افتادم. روزي كه ما خانوادگي به همراه پدر براي شركت در راهپيمايي 22بهمن به سمت فلكه صادقيه از منزل حركت كرديم.
يادم مي آيد وقتي پدر از ماشين پياده شدند با همراهي مردم مشتاق مواجه و پس از چند دقيقه بود كه نيروهاي امنيتي و لباس شخصي ها به سمت ايشان و مردم يورش برده ...و با هر وسيله اي اعم از باتوم و اشك آور و گاز فلفل سعي در متفرق نمودن اونها داشتند.
به ياد دارم در آن شرايط بود كه يك شهروند عادي سوار بر پرشياي خود كه به همراه همسرش بود، توقف نمود تا پدر را از آن شرايط خارج نمايد كه متاسفانه لباس شخصي ها نيز به وي، خانواده و ماشينش رحم نكردند و شيشه اي خودروي وي را شكستند!
در جريان اين يورش ها بود كه متاسفانه پدر به شدت از نواحي مختلف بدن همچون چشم، كتف و ران پا، دچار آسيب شديد شدند. ايشان تا چند روز پس از حادثه چيزي به ما نگفتند. به اميد آنكه درد بهبود يابد. تا اينكه پس از چند روز، پدر آثار حملات وحشيانه لباس شخصي ها را به ما نشان دادند! برايمان غير قابل باور بود.
در آن روز يعني 22 بهمن سال قبل، برادرم علي كه او نيز مانند ما پدر را همراهي ميكرد، توسط لباس شخصي ها دستگير شد. در آن اتفاقات و شلوغي ها، اگر يكي از دوستان به ما اطلاع نداده بود كه علي را لباس شخصي ها گرفته اند؛ واقعا ما نمي دانستيم كه چه بلايي بر سر وي خواهد آمد! با اينكه از آغازين لحظات دستگيري علي؛ اطلاع رساني كرديم، ولي طي آن 12 -13 ساعتي كه علي در اختيار اين لباس شخصي ها بود، چنان رفتار شنيع و بدور از انسانيتي با وي صورت گرفت كه آثار جسمي و روحي آن تا مدت ها بود. با اين حال ما تاكنون از شرح آن وقايع فعلا چشم پوشي كرديم.
22 بهمن سال 57 را به خوبي به ياد دارم. اما سال قبل طعم 22 بهمن بسيار تلخ بود. البته تن پدر من به اين زخم ها عادت نموده و هميشه معتقد است كه زخم جسمي به مرور زمان درمان مي يابد، اما آثار زخم هاي روحي و رواني هميشه در كالبد جامعه خواهد ماند.»
***
عصر پنجشنبه درباره محاصره خانه آقاي كروبي و ممانعت مأموران امنيتي از ديدار فرزندان با ايشان، و همچنين درباره مسائل منتهي به 25 بهمن و خيزش مردم گفتگويي داشتم با راديو بين المللي فرانسه. مي توانيد اين گفتگو را در سايت راديو فرانسه بخوانيد و يا در فايل زير بشنويد. ترديد نكنيد كه روز دوشنبه 25 بهمن مي تواند شروع پايان ديكتاتوري خامنه اي باشد.
فيس بوك بابك داد
گفتگو و تبادل نظر با بابک داد پیرامون فراخوان 25 بهمن
برنامه ای در مسنجر پالتاک
تاربخ : 22 بهمن برابر با 11 فوريه
جمعه شب ساعت: 30 :8 به وقت اروپای مرکزی , 11 شب تهران
website messneger :
آدرس اتاق :
Paltalk rooms-Middle East-Iran-Iran Khizeshe 25e Bahman
پخش مستقیم جلسه سخنرای و پرسش و پاسخ با آقای داد در لینک پایین
http://chat.paltalk.com/g2/paltalk/1378388355 ***
اكنون ببينيد بخشي از كبودي و زخم بدن نازنين شيخ شجاع «مهدي كروبي» را از باتوم و تهاجم اوباشان فدايي خامنه اي در 22 بهمن پارسال كه او در تظاهرات مورد حمله قرار گرفت و بخوانيد بخشي از نوشته هاي حسين كروبي فرزند او را درباره آن روز:
«به ياد 22 بهمن 88 افتادم. روزي كه ما خانوادگي به همراه پدر براي شركت در راهپيمايي 22بهمن به سمت فلكه صادقيه از منزل حركت كرديم.
يادم مي آيد وقتي پدر از ماشين پياده شدند با همراهي مردم مشتاق مواجه و پس از چند دقيقه بود كه نيروهاي امنيتي و لباس شخصي ها به سمت ايشان و مردم يورش برده ...و با هر وسيله اي اعم از باتوم و اشك آور و گاز فلفل سعي در متفرق نمودن اونها داشتند.
به ياد دارم در آن شرايط بود كه يك شهروند عادي سوار بر پرشياي خود كه به همراه همسرش بود، توقف نمود تا پدر را از آن شرايط خارج نمايد كه متاسفانه لباس شخصي ها نيز به وي، خانواده و ماشينش رحم نكردند و شيشه اي خودروي وي را شكستند!
در جريان اين يورش ها بود كه متاسفانه پدر به شدت از نواحي مختلف بدن همچون چشم، كتف و ران پا، دچار آسيب شديد شدند. ايشان تا چند روز پس از حادثه چيزي به ما نگفتند. به اميد آنكه درد بهبود يابد. تا اينكه پس از چند روز، پدر آثار حملات وحشيانه لباس شخصي ها را به ما نشان دادند! برايمان غير قابل باور بود.
در آن روز يعني 22 بهمن سال قبل، برادرم علي كه او نيز مانند ما پدر را همراهي ميكرد، توسط لباس شخصي ها دستگير شد. در آن اتفاقات و شلوغي ها، اگر يكي از دوستان به ما اطلاع نداده بود كه علي را لباس شخصي ها گرفته اند؛ واقعا ما نمي دانستيم كه چه بلايي بر سر وي خواهد آمد! با اينكه از آغازين لحظات دستگيري علي؛ اطلاع رساني كرديم، ولي طي آن 12 -13 ساعتي كه علي در اختيار اين لباس شخصي ها بود، چنان رفتار شنيع و بدور از انسانيتي با وي صورت گرفت كه آثار جسمي و روحي آن تا مدت ها بود. با اين حال ما تاكنون از شرح آن وقايع فعلا چشم پوشي كرديم.
22 بهمن سال 57 را به خوبي به ياد دارم. اما سال قبل طعم 22 بهمن بسيار تلخ بود. البته تن پدر من به اين زخم ها عادت نموده و هميشه معتقد است كه زخم جسمي به مرور زمان درمان مي يابد، اما آثار زخم هاي روحي و رواني هميشه در كالبد جامعه خواهد ماند.»
***
عصر پنجشنبه درباره محاصره خانه آقاي كروبي و ممانعت مأموران امنيتي از ديدار فرزندان با ايشان، و همچنين درباره مسائل منتهي به 25 بهمن و خيزش مردم گفتگويي داشتم با راديو بين المللي فرانسه. مي توانيد اين گفتگو را در سايت راديو فرانسه بخوانيد و يا در فايل زير بشنويد. ترديد نكنيد كه روز دوشنبه 25 بهمن مي تواند شروع پايان ديكتاتوري خامنه اي باشد.
فيس بوك بابك داد
۴ نظر:
سی ان ان الان گزارش داد که مبارک به شرم الشیخ رفته انهم هتل .
ظاهرا مبارک به بازی با امریکا و مردم مصر مشغول است . اما تا کجا میتواند برود ؟
آمریکایی ها ( حتا اکثر جمهوری خواهان ) خواهان کنار رفتن تدریجی و آرام او هستند . اسرائیل و انگلیس و فرانسه اما هنوز تردید دارند که مبارک باید برود .
اما فقط دموکراسی خواهی آمریکایی ها نیست که در قاهره تحت آزمون سختی قرار دارد ، انسان دوستی و عدالت خواهی مارکسیست ها ، سوسیالیست ها ، انترناسیونالیست ها ، چپ ها تحت آزمونی بسیار سخت تر قرار دارد .
اینها که برای رفتن صدام خیابانهای شهر های اروپایی و شمال امریکا را لبریز کرده بودند و اشک تمساح میریختند ، حالا کجا هستند ؟
سندیکاهای کارگری فرانسه که برای صد تا کارگر در اینجا و آنجای جهان بیانیه میدهند و جنجال راه می اندازند کجا هستند ؟
آیا حمایت از مبارک که به گفته آنها نوکر امریکا و اسرائیل است ، دیکتاتور است ، دستش به خون مردم فقیر مصر الوده است در تعلیمات مارکسیستی آنها اشکالی ندارد اما اگر ۲۰ درصد معتر ضین به گفته همین مبارک خواهان تصاحب قدرت به نفع خودشان باشند ، توجیه کننده سکوت آنهاست ؟
چطور دیروز که علیه امریکا بدون ترس از متهم شدن به هم صدایی با صدام همه جا تظاهرات میکردند اشکالی نبود ؟ چطور امروز که علیه امریکا بدون ترس از هم صدا شدن با القاعده و طالبان از بمب گذاران ارتجاعی به نام مقاومت حمایت میکنند مسله ای نیست ؟
اما اینها ترسان هستند از اینکه اخوان المسلمین ممکن ا ست ( تاکید میکنم ممکن است ) از حالت موجود سو استفاده کند بنا بر این ننگ حمایت از مبارک را به جان میخرند ؟
شاید هم چون مبارک اکنون جلوی خواست امریکا مبنی بر رها کردن قدرت ایستاده ، مورد احترام حس کور ضد آمریکایی اینها قرار گرفته ؟
چپ کور است . انسان دوست نیست . انها ایدیولوژی دیکتاتوری طلب خودشان را دوست دارند .
این همه روشنفکر و فیلسوف و فعال سیاسی چپ کجا هستند ؟
مردم مصر در تنهایی با به خطر انداختن جان خودشان بدون توسل به کوچکترین خشونتی دارند برگی زرین در تاریخ آزادیخواهی توده های بی شکل مردم جهان را ورق میزنند .
معلوم نیست چه پیش اید ؟ اما هر چه پیش اید تا اینجا پیروزی با آنهاست .
ممکن ا ست به خواست خودشان نرسند اما مگر دیگر انقلاب های تاریخی به خواست خودشان رسیدند ؟
سپاه روانی را به حصر خواهیم کشید
ما نسل سوخته ایم و چیز دیگه ای برای از دست دادن نداریم.و اینو هم می دونیم که آزادی بها داره حتی به قیمت جون و خونمون هم شده با تمام قدرت مبارزه می کنیم.فقط دوباره از همتون خواهش می کنم به خونهاتون بر نگردین.خواهش میکنم پدر و مادرا به جای اینکه بچه هاشونو از بیرون رفتن منع کنن حمایتشون کنن و خودشون در تظاهرات شرکت کنن.ما باید این روزو تاریخی کنیم
دوستان مهمترین نکات
یکی کردن شعار هاست 1- بی کفایتی دولت منصوب 2- تورم و وضعیت اقتصادی 3- رد کردن ولی فقیه از مهمترین خواسته های مردم میباشد خفقان و تحجر و دیگر موارد از نکات دیگر هستند
اما این را هم در نظر داشته باشیم آیا حاضریم مثل مصری ها کشته دهیم؟؟؟؟
ارسال یک نظر