 |
| امکان تغییر تصویر نبود. جیلان زنده است و حماسه سخنان او بزرگ و قابل تعظیم خواهد ماند |
خبر اولیه این بود: جیلان اوزلو، رزمنده ۱۹ ساله کُرد کوبانی، بعد از مدتها مقاومت و دفاع، وقتی که دید تمامی هم‌سنگرانش جان باخته‌اند و خود او هم در آستانه اسارت به دست نیروهای داعش است، به همان وعده‌ای عمل کرد که به تازگی به خبرنگار (BBC news) هم گفته بود: «آخرین گلوله را برای کشتن خودم نگه داشته‌ام. آنها نمی‌توانند مرا زنده اسیر کنند.»
به نقل از خبر روزنامه رادیکال ترکیه، جیلان در لحظات آخر به‌وسیله بی‌سیم به دوستانش در سنگرهای دورتر خبر داده که نیروهای داعش به نزدیکی سنگر او رسیده‌اند و این، آخرین پیام اوست. او گفته که حالا نوبت گلوله آخرم است. و ماشه را با شهامت به سمت خویش چکانده است: «هیهات اگر ذلت اسارت را بپذیرم.»
ظاهرا” (و خوشختانه) خبر شهادت جیلان توسط منابع کُرد کوبانی تکذیب شده و روزنامه رادیکال هم آن را اصلاح کرده است. اعلام شده که جیلان خوشبختانه هنوز هم زنده و پرامید، برای سرزمین و مردمانش می‌رزمد.
اما این چیزی از اهمیت و ارزش سخنان حماسی جیلان به خبرنگار بی‌بی‌سی جهانی و تصمیم غیرتمندانه او برای آن «آخرین گلوله‌اش» کم نمی‌کند. کوبانی مظلوم، امروز زیر آتش سنگین داعش، صدها «جیلان شرافتمند» دارد که حماسه می‌آفرینند. کوبانی زنده است، چون هزاران جیلان دارد.
حماسه‌های بزرگ تاریخی، به همین سادگی و به همین زیبایی شکل می‌گیرند و جاودانه می‌شوند. سخنان جیلان اوزلو، شرح یک حماسه بزرگ است. این یادداشت بر عزم غیرتمندانه جیلان برای مقاومت تا واپسین نفس تکیه دارد. و تقدیری است از این «فضیلت بزرگ» که جیلان‌های کوبانی تصمیم دارند آنگونه بجنگند که حسرت اسیر شدن را بر دل دشمنان خود باقی بگذارند. این غیرت‌مندی، «خودِ خودِ حماسه» است.
برای اطلاع بیشتر: منطقه کردنشین کوبانی ( با نام عین‌العرب هم مشهور است) در بن‌بستی بین سوریه و ترکیه قرار دارد. دولت ترکیه سالهاست که با این سرزمین و مردمش، جنگی آشکار و نهان داشته و رژیم سوریه هم جز علویان، بر همه مردم سوری ستم می‌کند.
کمک‌رسانی به کوبانی بسیار سخت است. برای همین مردم مظلوم کوبانی، با تمام قوا دارند از خود دفاع می‌کنند.
تحسین و نقل حماسه‌های این دفاع شرافتمندانه و این مقاومت مظلومانه، کمترین کاری است که باید بکنیم. شاید امدادهای جهانی، زودتر کوبانی را از هجوم داعش برهانند. تاکنون ۱۴۵ هزار شهروند دیار کوبان، به مرز ترکیه پناه برده‌اند که روی خوشی هم از همسایه شمالی خود ندیده‌اند. بقیه هم برای دفاع در شهر باقی مانده‌اند. این «شهامت جمعی»، قابل تعظیم است.
[بابک‌داد]
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر