اگر زندگی یک معنا داشته باشد، شک ندارم که آن تلاش بشر برای رسیدن به حق و عدالت‌خواهی است. آدمی که در برابر ظلم سکوت نکند، زنده است. حتی اگر ضربان قلبش از کار افتاده باشد.
به زندگان حقیقی اطرافتان فکر کنید. آیا بسیاری از حق‌طلبان که ظاهراً در مزارها خفته‌اند، زنده‌تر از خیلی از ما نیستند؟ مگر معنای زنده بودن، چیزی غیر از گفتن حق و پرستش عدل است؟
گاهی لازم است بررسی کنیم و ببینیم که آیا ما هم زنده‌ایم؟ ببینیم که آیا هنوز در فهرست زنده‌گان هستیم؟ یا اینکه جسدی هستیم که نفسی می‌کشد و نمایشی مضحک از زندگی را ایفا می‌کند؟
آیت‌الله منتظری، هفت سال بعد از فوت، هرگز نمرده است؛ روح او جاری است. چون حق، همیشه جاری و فنا ناپذیر است. و او به ریسمان عدالت‌خواهی متصل بود و ماندگار شد. چنین افرادی تمام نمی‌شوند. نمی‌میرند.
«هزاران» مانند او هستند که در فضای زمانه ما و بعد از ما جاری و زنده‌اند. و ما گاهی حضور آنها را خیلی خیلی واقعی لمس می‌کنیم.
با خود می‌گویم، شما هم بشنوید: برای وصل شدن به چشمه‌ی بقا، تا می‌توانی زندگی کن! با این معنا که زندگی چیزی نیست جز حق‌طلبی و عدالت‌خواهی.
آدمی درون خودش می‌داند حق کدام است و باطل کدام است؟ ولی آنجا که عافیت‌طلب باشد، بهانه می‌آورد و عذر می‌تراشد تا گزندی نبیند. و خودش بهتر از همه می‌داند معاذیر و بهانه‌هایش چقدر مضحک و توخالی هستند. مرز بین زنده ماندن و متعفن شدن درست همین جاست. و البته انتخاب، حق بشر است.
اما بد نیست گاهی خودمان را با اتفاقات اطرافمان محک بزنیم و تست کنیم. تا ببینیم آیا براستی زنده‌ایم؟ یا آنکه جزو کسانی هستیم که باید به قول شاعر «بر او نمرده، به فتوای من نماز کنید!»
اطراف، هزار هزار اتفاق می‌افتد که هر کدامشان، برای تست زنده بودنمان کافی است.
🔸تقدیم شد به روح جاری و زندهٔ آیت‌الله منتظری بزرگ و همه حق‌گویان مظلوم این روزگار: مهدی کروبی، میرحسین موسوی، بانو زهرا رهنورد و…
و تقدیم شد به احمد منتظری عزیز که بابت حق‌طلبی شجاعانه‌اش درباره کشتارهای ۶۷، حکمی سنگین و ظالمانه گرفته است.
اکنون نوبت ماست تا ببینیم آیا واقعاً زنده‌ایم؟ و در دفاع از حق احمد منتظری چه خواهیم کرد؟ همچنین در دفاع از حق خاتمی مظلوم و علی مطهری و محمود صادقی و بانو نرگس محمدی… (تا صدها مظلوم دربند دیگر) چه کار خواهیم کرد؟
امیدوارم جزو فهرست سرافکندگان و مُردگان دوران خود نباشیم. یا حق.
[بابک‌داد]
دوشنبه ۸ آذرماه ۹۵
🔸
توضیح:
۱- لغو سخنرانی علی مطهری، نماینده منتقد در خطه خراسان!
۲- صدور حکم سنگین ۲۱ سال زندان و خلع لباس روحانیت حجت‌الاسلام احمد منتظری بابت انتشار فایل صوتی سخنان زنده‌یاد آیت‌الله منتظری درباره کشتار زندانیان در سال ۱۳۶۷
۳- حمله شبانه مأموران دادستانی برای جلب محمود صادقی نماینده تهران به منزل وی که تاکنون با حضور مردم و دخالت برخی نمایندگان نافرجام مانده.
▪️ یادداشت بالا درباره این سه رخداد زنجیره‌ای قوه قضاییه است، که نشان از واکنش عصبی و سراسیمه مقامات این قوه درباره افشای اخبار مفاسد مالی رئیس قوه قضائیه دارد.
باز هم برخی از مقامات نظام اسلامی برای پوشاندن مفاسد مالی و اداری خود، مردم ما را در برابر سئوال همیشگی "چه باید کرد؟" قرار داده‌اند. یادداشت علاوه بر این موضوعات خبری، اشاره دارد به این پرسش بزرگتر که چطور از «زنده بودن» روح خویش مطمئن شویم؟!
در تلگرام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر