سياست و اعدام!
پشت پرده ارتباط اعدامهاي اخير با مسائل اتمي ايران!
صورت مسئله اين است: حكومتي كه از اعدام و تجاوز جنسي و شكنجه هراسي ندارد، ناگهان (بدون ابلاغ حكم به وكلاء و خانواده زندانيان) پنج زنداني بيگناه را به دار مي آويزد و فضاي رواني جامعه را ملتهب مي سازد. مظلوميت اعداميان و عدم تحويل اجساد و جلوگيري از تدفين و ترحيم و سوگواري براي آنها باعث افزايش خشم عمومي مي شود. نظام جمهوري اسلامي چه هدفي از اين اعدامها داشت؟ و آيا به اهداف خود مي رسد؟ از سوي ديگر، چه ارتباطي ميان اين اخبار و اجلاس سران 15 كشور در تهران وجود دارد؟ در آن اجلاس، چه اتفاقي قرار است بيفتد كه حكومت، دو روز اول هفته را تعطيل كرده است؟ اين قضايا آيا ارتباطي با يكديگر دارند؟ آن ارتباط چيست؟
اول: ترديدي نيست كه اعدام اين پنج نفر، يك دليل اصلي داشت. انتقام از مخالفان نظام و ايجاد فضاي ترس و وحشت به خصوص در آستانه سالروز كودتاي انتخاباتي، تا دولت هزينه هرگونه مخالفتي را بالا ببرد. از نگاه حاكمان، با اعدام ناگهاني و وحشيانه اين پنج زنداني بيگناه، ساير سياسيون و مردم عادي به سادگي به خيابانها نخواهند آمد و خرداد با آرامش خواهد گذشت! (آيا اين برآوردها درست است؟) اما شايد اشتباه بزرگ حاكميت اين بود كه برآورد درستي نداشت از طوفاني كه بعد از اين اعدامها در جامعه ايرانيان درگرفت و ديروز هم با اعتصابات سراسري در كردستان به نقاط حساسي رسيده و همچنان جّو جامعه ملتهب و غيرقابل كنترل است. پس حكومت ايران به اولين هدف خود، يعني ايجاد خوف و وحشت در مردم دست نيافت و عملا" شكست خورد. اين نشان از بي كفايتي حكومت در سياست ورزي دارد. امروزه، حكومتي كه بحران هاي اجتماعي بخواهد را با "اعدام" حل و رفع كند، حكومت بي لياقت و بي كفايتي است.
دوم: برخي نشانه ها ثابت مي كند كه دليل تعطيلي اجباري شنبه و يكشنبه، هراس حكومت از "آبروريزي" نزد سران 15 كشوري است كه به ايران خواهند آمد. هراس از احتمال تظاهرات و اعتراضات مردمي و دانشجويي در مقابل چشم ميهمانان خارجي، باعث شده تا دولت با عجله به تعطيلي اجباري كشور مبادرت نمايد. اما به راستي قرار است در اين اجلاس چه اتفاقي رخ دهد كه دولت كودتايي را تا به اين اندازه دچار اضطراب نموده و به تدابير امنيتي شديد وادار ساخته است؟
حقيقت اين است كه رئيس جمهوري برزيل حامل پيامي است از سوي آمريكا و غرب براي تهران. همچنين رؤساي جمهوري تركيه و سوريه نيز پيامهاي مشابهي براي دولت ايران دارند. اين بار البته ديگر خبري از "هويج" نيست و "زور" جامعه جهاني بر عليه ايران، خيلي مي چربد و "چماق"ها را محترمانه به تهران خواهند برد! اين پيام احتجاجي قرار است دولت ايران را وادار به برگشتن به ميز مذاكرات اتمي و مجبور به قبول خريد اورانيوم ايمن از خارج نمايد و اين براي رژيمي كه همواره از مسئله هسته اي، به عنوان يك مطالبه ملي و حيثيتي سخن گفته، يك نوع عقب نشيني آشكار خواهد بود. براي پوشاندن اين رسوايي بزرگ، راههاي مختلفي وجود داشت. اما از يك رژيم كودتاچي و خون ريز چه رفتارهايي مي توان توقع داشت جز اعدام ناگهاني پنج زنداني بيگناه و دامن زدن به يك جنگ رواني بزرگ؟ آيا راه انداختن يك طوفان و جنگ رواني و ايجاد وحشت در مردم، نمي تواند باعث شود افكار عمومي از مسئله هسته اي فراغت يابد و دولتمردان كودتاچي بتوانند با راحتي بيشتري به خواست جامعه جهاني گردن بگذارند؟ حال سئوال اين است آيا شكست هسته اي حكومت، از نگاه ملت تيزبين ايران دور خواهد ماند؟ بعيد است.
و اما سئوال آخر: چرا حكومت در سريال اعدامهاي بعد از كودتا، از اقليتهاي سياسي "پادشاهي" و حالا از اقليت"مردم مظلوم كرد" شروع به اعدام زندانيان كرده است؟ آيا اين انتخاب، براي سنجش فضاي عمومي و تب سنجي جامعه نيست؟ شايد حكومت تصور مي كرد با اعدام اقليتها، ساير مردم علاوه بر وحشت، دخالتي در قضايا نكنند و با كمترين هزينه، حكومت بتواند بالاترين فايده را ببرد و جامعه را با آرامش گورستاني اداره كند. در حالي كه امروزه بسياري از ايرانيان بر اين باورند كه اگر ايرانيان در مقابل اعدام حتي يك نفر از اقليتهاي ايراني سكوت كنند، با سكوت خود پيشاپيش به حكومت جازه داده اند تا به تدريج به سراغ ساير زندانيان نيز برود و به يك تسويه حساب عمومي با تمامي ايرانيان منتقد و معترض دست بزند.
اينك با اعتراض همگاني ايرانيان در داخل و خارج از كشور، نسبت به اعدام هموطنان كرد اين پيش بيني حكومت ايران هم به نتايج مطلوب نرسيده و شكست ديگري براي طراحان امنيتي حكومت كودتايي رقم خورده است. ايرانيان با وجود دشمن مشتركي به نام حكومت، اكنون در حال "بازيابي ملي" خود هستند. اختلافهاي سياسي خود را به كناري نهاده اند و در كنار همديگر به يك دشمن مشترك نگاه مي كنند و اين براي حاكمان ملت ستيز ايران، خبر بسيار بدي است. ما داريم زير فشارهاي حكومت، به همان پيكره واحدي تبديل مي شويم كه از درد هيچ عضوي از اين اندام، چشم پوشي نخواهيم كرد. و در اين راه، از همه اقليتها دفاعي جانانه خواهيم كرد.
كنفرانس خبري ضدا اعدام: روز چهارشنبه در پاريس يك كنفرانس مطبوعاتي با حضور خبرنگاران برگزار شد و من و دكتر كريم لاهيجي درباره اعدامهاي اخير و ارتباط آن با مسائل سياسي ايران سخن گفتيم. براي تماشاي ويدئوي اين كنفرانس اينجا را كليك كنيد و براي مطالعه متن سخنان در سايت راديو زمانه به اين آدرس برويد.
۱ نظر:
ارسال یک نظر